-
1 rīdeō
rīdeō sī, sus, ēre, to laugh: quid rides? T.: hic iudices ridere: semel in vitā: ridentem dicere verum Quid vetat, i. e. jestingly, H.: ridetur ab omni Conventu, there is laughter, H.—Prov.: quandoque potentior Largi muneribus riserit aemuli, i. e. in triumph over a lavish rival's gifts, H.: ridere ge/lwta sarda/nion, i. e. laugh on the wrong side of the mouth.—To laugh pleasantly, smile, look cheerful, be favorable: voltu Fortuna sereno, O.: cui non risere parentes, V.: Ille terrarum mihi praeter omnīs Angulus ridet, i. e. pleases, H.; cf. Mixtaque ridenti colocasia acantho, smiling, V.—To laugh at, laugh over: hunc, T.: Acrisium, H.: nivem atram: haec ego non rideo, quamvis tu rideas, say in jest: vitia, Ta.: periuria amantūm, O.: non sal, sed natura ridetur: Ridear, O.—To laugh at, ridicule, deride, mock: nostram amentiam: versūs Enni, make light of, H.: Ridentur mala qui componunt carmina, H.: Peccet ad extremum ridendus, H.* * *ridere, risi, risus Vlaugh at (with dat.), laugh; ridicule -
2 rideo
rīdĕo, si, sum, 2 ( dep. collat. form ridetur, Petr. 57, 3; 61, 4), v. n. and a. [Bœot. kriddemen for krizein gelan, orig. form krid j emen].I.Neutr., to laugh (cf. cachinnor).A.In gen.:B.numquam ullo die risi adaeque Neque hoc quod reliquom est plus risuram opinor,
Plaut. Cas. 5, 1, 4:risi te hodie multum,
id. Stich. 1, 3, 89:ridere convivae, cachinnare ipse Apronius,
Cic. Verr. 2, 3, 25, § 62:M. Crassum semel ait in vitā risisse Lucilius,
id. Fin. 5, 30, 92:cum ridere voles,
Hor. Ep. 1, 4, 16.—With si: ridetque (deus), si mortalis ultra Fas trepidat. Hor. C. 3, 29, 31; so id. Ep. 1, 1, 95 sq.; 1, 19, 43; id. A. P. 105: ridentem dicere verum Quid vetat, while laughing, i. e. in a laughing or jesting manner, id. S. 1, 1, 24; cf. Cic. Fam. 2, 4, 1.—With a homogeneous object: ridere gelôta sardanion, Cic. Fam. 7, 25, 1:tempus flendi et tempus ridendi,
Vulg. Eccl. 3, 4.—In partic.1.To laugh pleasantly, to smile; and ridere ad aliquem or alicui, to smile on one (so almost entirely poet.; syn. renideo): Juppiter hic risit tempestatesque serenae Riserunt omnes risu Jovis omnipotentis, Enn. ap. Serv. ad Verg. A. 1, 254 (Ann. v. 445 sq. Vahl.); cf.:b.vultu Fortuna sereno,
Ov. Tr. 1, 5, 27:ridere ad patrem,
Cat. 61, 219.—Transf., of things, to laugh or smile, i. q. to look cheerful or pleasant:* 2.sedes quietae large diffuso lumine rident,
Lucr. 3, 22:tempestas,
id. 5, 1395:argentum et pulchra Sicyonia,
id. 4, 1125:ille terrarum mihi praeter omnes Angulus ridet,
Hor. C. 2, 6, 14:argento domus,
id. ib. 4, 11, 6:florum coloribus almus ager,
Ov. M. 15, 205:pavonum ridenti lepore,
Lucr. 2, 502; cf.: colocasia mixta ridenti acantho, smiling, i. e. glad, Verg. E. 4, 20. — With dat.:tibi rident aequora ponti,
smile upon thee, look brightly up to thee, Lucr. 1, 8; Cat. 64, 285. —To laugh in ridicule, to mock (cf. II. B. 2.):II. A.quandoque potentior Largis muneribus riserit aemuli,
Hor. C. 4, 1, 18.—In gen. (class.; cf. Brix ad Plaut. Men. 478):B.rideo hunc,
Ter. Ad. 4, 2, 9; cf. id. Eun. 5, 6, 7:Acrisium (Juppiter et Venus),
Hor. C. 3, 16, 7 et saep.:risi nivem atram,
Cic. Q. Fr. 2, 13, 1:joca tua,
id. Att. 14, 14, 1:haec ego non rideo, quamvis tu rideas,
say in jest, id. Fam. 7, 11, 13:nemo illic vitia ridet,
Tac. G. 19; cf.: perjuria amantum (Juppiter), Tib. 3, 6, 49; Ov. A. A. 1, 633;for which: perjuros amantes,
Prop. 2, 16 (3, 8), 47.— Poet., with obj.-clause:Amphitryoniaden perdere Sidonios umeris amictus,
Stat. Th. 10, 648. — Pass.:haec enim ridentur vel sola vel maxime, quae notant et designant turpitudinem aliquam non turpiter, etc.,
Cic. de Or. 2, 58, 236 sq.:tum enim non sal, sed natura ridetur,
id. ib. 2. 69, 279;2, 70, 281: ridetur ab omni Conventu,
Hor. S. 1, 7, 22:ridear,
Ov. P. 4, 12, 16:neque acute tantum ac venuste, sed stulte, iracunde, timide dicta aut facta ridentur,
Quint. 6, 3, 7:quae in mimis rideri solent,
id. 6, 3, 29.—In partic.1.To smile upon one:2.quasi muti silent Neque me rident,
Plaut. Capt. 3, 1, 21; cf.:cui non risere parentes,
Verg. E. 4, 62.—To laugh at, ridicule a person or thing (milder than deridere, to deride):ridet nostram amentiam,
Cic. Quint. 17, 55:O rem, quam homines soluti ridere non desinant,
id. Dom. 39, 104:ut dederis nobis quemadmodum scripseris ad me, quem semper ridere possemus,
id. Fam. 2, 9, 1; cf.:curre et quam primum haec risum veni,
id. Cael. 8, 14, 4:versus Enni gravitate minores (with reprehendere),
Hor. S. 1, 10, 54:risimus et merito nuper poëtam,
Quint. 8, 3, 19:nostram diligentiam,
id. 2, 11, 1:praesaga Verba senis (with spernere),
Ov. M. 3, 514:lacrimas manus impia nostras,
id. ib. 3, 657 al.— Pass.:Pyrrhi ridetur largitas a consule,
Cic. Rep. 3, 28, 40:rideatur merito, qui, etc.,
Quint. 11, 1, 44; cf. id. 9, 3, 101; Hor. Ep. 2, 2, 106; id. A. P. 356:rideri possit eo, quod, etc.,
id. S. 1, 3, 30:peccet ad extremum ridendus,
id. Ep. 1, 1, 9; cf. Quint. 4, 1, 62; Val. Max. 8, 8, 1. -
3 cachinnō
cachinnō —, —, are, to laugh aloud, laugh immoderately.* * *Icachinnare, cachinnavi, cachinnatus Vlaugh aloud or boisterously, guffaw; laugh loudly atIIloud laughter; guffawing; jeering; one who laughs (violently) (L+S), derider -
4 cachinnus
I.Lit. (class in prose and poetry; also in plur.):* II.tum dulces esse cachinni consuerant,
Lucr. 5, 1396; so id. 5, 1402:in quo Alcibiades cachinnum dicitur sustulisse,
to have set up a loud laugh, Cic. Fat. 5, 10; Suet. Aug. 98:tollere,
Hor. A. P. 113:cachinnos irridentium commovere,
Cic. Brut. 60, 216:res digna tuo cachinno,
Cat. 56, 2; 31, 14; 13, 5:securus,
Col. 10, 280:perversus,
Ov. A. A. 3, 287:major,
Juv. 3, 100; 11, 2:rigidus,
id. 10, 31:temulus,
Pers. 3, 87:effusus in cachinnos,
Suet. Calig. 32:cachinnum edere,
id. ib. 57:cachinnos revocare,
id. Claud. 41.—Poet., of the sea (cf. 1, cachinno, II.), a plashing, rippling, roaring:leni resonant plangore cachinni,
Cat. 64, 273 (cf. Aesch. Prom. 90' pontiôn te kumatôn unêrithmon gelasma). -
5 ad-rīdeō (arr-)
ad-rīdeō (arr-) rīsī, rīsus, ēre, to laugh, smile at, laugh with, smile upon: alqd: cum dixisset... arrisissetque adulescens: cum risi, adrides, O.: omnibus, T.: ut ridentibus adrident, on those who smile, H.—To be pleasing, please: mihi: quibus haec adridere velim, H. -
6 cachinnus
cachinnus ī, m a loud laugh, immoderate laughter, jeering: cachinnum sustulisse: tollere, H.: perversus, O.: rigidus, sneering, Iu.—Of the sea, a plashing: leni resonant plangore cachinni, Ct.* * *loud/excessive/boisterous/derisive laugh, guffaw; jeer; (applied to waves) -
7 dē-rīdeō
dē-rīdeō sī, sus, ēre, to laugh at, laugh to scorn, scoff at, deride, mock: omnīs istos: te, H.: derisum esse credo hominem: alqd, H.: derisus semel, hooted off: derideat Aethiopem albus, In.: merito, T.: deridet, cum iubet, etc., he is mocking. —Supin. acc.: ultro derisum advenit, T. -
8 conrideo
conridere, conrisi, conrisus V INTRANSlaugh together; laugh out loud (L+S) -
9 corrideo
corridere, corrisi, corrisus V INTRANSlaugh together; laugh out loud (L+S) -
10 derideo
deridere, derisi, derisus V TRANSmock/deride/laugh at/make fun of; be able to laugh, escape, get off scot free -
11 rideo
, risi, risumto laugh at, laugh. -
12 cachinno
1.căchinno, āvi, ātum, 1, v. n. [like kachazô or kanchazô; Sanscr. kakk; and our titter, onomatop.], to laugh aloud, laugh immoderately.I.Lit. (class. but rare):* II.famulae furtim cachinnant,
Lucr. 4, 1176; 1, 919; 2, 976: ridere convivae;cachinnare ipse Apronius,
Cic. Verr. 2, 3, 25, § 62; Suet. Vesp. 5; Aur. Vict. Epit. 28.—With the acc. of that which one laughs at:exitum meum cachinnant,
App. M. 3, p. 132, 25.—Poet. (v. Liddell and Scott under kachlazô, gelôs, gelasma, and Blomfield. Aesch. Prom. 90) of the sea, to plash, ripple, roar: suavisona echo crepitu clangente cachinnat, Att. ap. Non. p. 463, 16 (Trag. Rel. v. 572 Rib.).2.căchinno, ōnis, m. [1. cachinno], one who laughs violently, a laugher, derider, kanchastês, Pers. 1, 12. -
13 derideo
dē-rīdĕo, si, sum, 2, v. a., to laugh at, laugh to scorn; to scoff at, deride (class.).(α).With acc.:(β).omnes istos deridete atque contemnite,
Cic. de Or. 3, 14, 54;so with contemnere,
id. Verr. 2, 3, 92 fin.:te,
Hor. S. 2, 3, 53:derisus a suis consiliariis,
Cic. Verr. 2, 5, 39 fin.:aliquem,
Plaut. Bac. 3, 4, 7; 5, 2, 8; id. Men. 4, 2, 65; id. Ps. 4, 5, 8 al.:aliquid,
Hor. Ep. 2, 1, 263; id. A. P. 452; Juv. 2, 23:sabbata,
Vulg. Thren. 1, 7 et saep.—Prov.: albis dentibus aliquem deridere; v. albus.—Absol.: Ap. Age dic. Ep. At deridebitis, Plaut. Ep. 2, 2, 77:derides, in conversation,
you mock me, are making game of me, id. Amph. 3, 3, 8; id. Bac. 4, 9, 87; Ter. Heaut. 5, 1, 42:derisum,
id. Eun. 5, 2, 21:deridet, cum sibi ipsum jubet satis dare Habonium,
he is mocking, Cic. Verr. 2, 1, 56, § 146:Patronus despiciat, derideat,
Quint. 5, 13, 2; cf. id. 11, 1, 21:quibus derisus Philippus,
Just. 9, 2, 10.— P. a.: dērīsus, a, um, absurd, scorned; only sup.:senex derisissimus,
Varr. Sat. Men. 11, 20. -
14 inrideo
irrīdĕo ( inr-), rīsi, rīsu, 2, v. n. and a. [1. in-rideo] (collat. form irrīdo, ĕre, M. Brutus ap. Diom. p. 378 P.).I.Neutr., to laugh at a person or thing, to joke, jeer:II.irrides in re tanta,
Ter. Heaut. 5, 2, 29; id. And. 1, 2, 33:tam aperte,
id. Phorm. 5, 7, 63:Caesar mihi irridere visus est,
Cic. Att. 12, 6, 3:Lemnii irridentes responderunt,
Nep. Milt. 1, 5; cf.:multum irridentibus,
Tac. A. 1, 8:qui irrident, quod, etc.,
Cic. Off. 1, 35, 128:et ille irridens... inquit,
Suet. Galb. 4:irridens respondit,
id. Tib. 52.—Act., to mock, ridicule, laugh to scorn:bonis tuis rebus meas res irrides malas,
Plaut. Trin. 2, 4, 45:venis ultro irrisum dominum,
id. Am. 2, 1, 40:nos,
Ter. Eun. 5, 7, 17:per jocum deos irridens,
Cic. N. D. 2, 3, 7:Romam atque contemnere,
id. Agr. 2, 35, 96:vos ab illo irridemini,
id. Ac. 2, 39, 123:semel irrisus,
Hor. Ep. 1, 17, 58:perpessus es non irridendam moram,
Plin. Pan. 63, 2:quae irrideri ab imperitis solent,
Cic. Fin. 3, 22, 75:irrisam sine honore ratem Sergestus agebat,
Verg. A. 5, 272:vox praeconis irrisa est,
Suet. Claud. 21:tantam irridendi sui facultatem dare,
Cic. Div. 2, 17, 39.— Aliquem irrisum habere, to make a laughing-stock:me impune irrisum esse habitum,
Plaut. Ep. 3, 4, 83.—Hence, irrī-denter, adv., jeeringly, scoffingly (anteand post-class.): petit, Laber. ap. Charis. p. 181 P. (Com. Fragm. v. 93 Rib.):admonere,
Aug. Ep. 5 med. -
15 irrideo
irrīdĕo ( inr-), rīsi, rīsu, 2, v. n. and a. [1. in-rideo] (collat. form irrīdo, ĕre, M. Brutus ap. Diom. p. 378 P.).I.Neutr., to laugh at a person or thing, to joke, jeer:II.irrides in re tanta,
Ter. Heaut. 5, 2, 29; id. And. 1, 2, 33:tam aperte,
id. Phorm. 5, 7, 63:Caesar mihi irridere visus est,
Cic. Att. 12, 6, 3:Lemnii irridentes responderunt,
Nep. Milt. 1, 5; cf.:multum irridentibus,
Tac. A. 1, 8:qui irrident, quod, etc.,
Cic. Off. 1, 35, 128:et ille irridens... inquit,
Suet. Galb. 4:irridens respondit,
id. Tib. 52.—Act., to mock, ridicule, laugh to scorn:bonis tuis rebus meas res irrides malas,
Plaut. Trin. 2, 4, 45:venis ultro irrisum dominum,
id. Am. 2, 1, 40:nos,
Ter. Eun. 5, 7, 17:per jocum deos irridens,
Cic. N. D. 2, 3, 7:Romam atque contemnere,
id. Agr. 2, 35, 96:vos ab illo irridemini,
id. Ac. 2, 39, 123:semel irrisus,
Hor. Ep. 1, 17, 58:perpessus es non irridendam moram,
Plin. Pan. 63, 2:quae irrideri ab imperitis solent,
Cic. Fin. 3, 22, 75:irrisam sine honore ratem Sergestus agebat,
Verg. A. 5, 272:vox praeconis irrisa est,
Suet. Claud. 21:tantam irridendi sui facultatem dare,
Cic. Div. 2, 17, 39.— Aliquem irrisum habere, to make a laughing-stock:me impune irrisum esse habitum,
Plaut. Ep. 3, 4, 83.—Hence, irrī-denter, adv., jeeringly, scoffingly (anteand post-class.): petit, Laber. ap. Charis. p. 181 P. (Com. Fragm. v. 93 Rib.):admonere,
Aug. Ep. 5 med. -
16 irrido
irrīdĕo ( inr-), rīsi, rīsu, 2, v. n. and a. [1. in-rideo] (collat. form irrīdo, ĕre, M. Brutus ap. Diom. p. 378 P.).I.Neutr., to laugh at a person or thing, to joke, jeer:II.irrides in re tanta,
Ter. Heaut. 5, 2, 29; id. And. 1, 2, 33:tam aperte,
id. Phorm. 5, 7, 63:Caesar mihi irridere visus est,
Cic. Att. 12, 6, 3:Lemnii irridentes responderunt,
Nep. Milt. 1, 5; cf.:multum irridentibus,
Tac. A. 1, 8:qui irrident, quod, etc.,
Cic. Off. 1, 35, 128:et ille irridens... inquit,
Suet. Galb. 4:irridens respondit,
id. Tib. 52.—Act., to mock, ridicule, laugh to scorn:bonis tuis rebus meas res irrides malas,
Plaut. Trin. 2, 4, 45:venis ultro irrisum dominum,
id. Am. 2, 1, 40:nos,
Ter. Eun. 5, 7, 17:per jocum deos irridens,
Cic. N. D. 2, 3, 7:Romam atque contemnere,
id. Agr. 2, 35, 96:vos ab illo irridemini,
id. Ac. 2, 39, 123:semel irrisus,
Hor. Ep. 1, 17, 58:perpessus es non irridendam moram,
Plin. Pan. 63, 2:quae irrideri ab imperitis solent,
Cic. Fin. 3, 22, 75:irrisam sine honore ratem Sergestus agebat,
Verg. A. 5, 272:vox praeconis irrisa est,
Suet. Claud. 21:tantam irridendi sui facultatem dare,
Cic. Div. 2, 17, 39.— Aliquem irrisum habere, to make a laughing-stock:me impune irrisum esse habitum,
Plaut. Ep. 3, 4, 83.—Hence, irrī-denter, adv., jeeringly, scoffingly (anteand post-class.): petit, Laber. ap. Charis. p. 181 P. (Com. Fragm. v. 93 Rib.):admonere,
Aug. Ep. 5 med. -
17 aliēnus
aliēnus [alius]. I. Adj. with comp. and sup, of another, belonging to another, not one's own, foreign, alien, strange: res: puer, the child of another, T.: mos, T.: menses, of other climes, V.: pecuniae: in alienis finibus decertare, Cs.: salus, of others, Cs.: alienis manibus, by the hands of others, L.: insolens in re alienā, in dealing with other men's property: mālis ridens alienis, i. e. a forced laugh, H.: mulier, another man's wife: alieni viri sermones, of another woman's husband, L.: vestigia viri alieni, one not my husband, L.: volnus, intended for another, V.: alienam personam ferre, to assume a false character, L.: cornua, i. e. those of a stag, O.: alieno Marte pugnare (equites), i. e. on foot, L.: aes alienum, another's money, i. e. debt: aes alienum alienis nominibus, debts contracted on the security of others, S.: recte facere alieno metu, fear of another, T.: crevit ex metu alieno audacia, another's fear, L.: sacerdotium genti haud alienum, foreign to, L. — Alien from, not related, not allied, not friendly, strange: ab nostrā familiā, T.: omnia alienissimis crediderunt, to utter strangers, Cs.: ne a litteris quidem alienus, not unversed in.—Strange, unsuitable, incongruous, inadequate, inconsistent, unseasonable, different from: dignitatis alicuius: neque aliena consili (domus), not inconvenient for consultation, S.: illi causae: alienum maiestate suā: aliena huius existimatione suspicio: domus magis his aliena malis, freer from, H.: alienum a vitā meā, T.: a dignitate: non alienum esse videtur, proponere, etc., Cs.: non alienum videtur,... docere, N. — Averse, hostile, unfriendly, unfavorable to: (Caesar) a me: voluntates, unfriendliness: mens, hostility, S.: alieno a te animo: a causā nobilitatis, opposed to: a Murenā nullā re alienus, in nc respect unfriendly: alienum suis rationibus, dangerous to his plans, S.: alieno esse animo in Caesarem, Cs.: alieno loco proelium committunt, unfavorable, Cs.: alienissimo sibi loco conflixit, N. —Of time, unfitting, inconvenient, unfavorable, unseasonable: ad iudicium corrumpendum tempus: ad committendum proelium alienum esse tempus, Cs.: alieno tempore defendisse: alienore aetate, at a less suitable age, T.—Of the mind, estranged, disordered: illis aliena mens erat, qui, etc., S.— II. Substt.:* * *Ialiena -um, alienior -or -us, alienissimus -a -um ADJforeign; unconnected; another's; contrary; unworthy; averse, hostile; madIIforeigner; outsider; stranger to the family; person/slave of another house -
18 in-rīdeō (irr-)
in-rīdeō (irr-) rīsī, rīsus, ēre, to laugh at, joke, jeer, mock, ridicule: in re tantā, T.: ex muro, Cs.: mihi: inridentes responderunt, N.: periocum deos: vatem, V.: inrideor, T.: procos inrisa experiar, V.: quae inrideri ab imperitis solent: Inrisa sine honore ratis: semel inrisus, made a fool of, H. -
19 rīsus
rīsus ūs, m [rideo], a laughing, laughter, laugh: risum movere: risūs facere: Ne spissae risum tollant coronae, H.: risūs captare: risum tenere non posse: magni risūs consequebantur: risu cognoscere matrem, V.: proditor puellae risus, H.— An object of laughter, butt: risui sorori fuit, L.: O magnus posthac inimicis risus! H.: deus Omnibus risus erat, O.— A jest, joke, mockery: qui risus populo cladem attulit.* * * -
20 decachinno
decachinnare, decachinnavi, decachinnatus V TRANSderide, laugh to scorn
См. также в других словарях:
Laugh-O-Gram — Films Inc Création 23 mai 1922 Disparition juillet 1923 (faillite) Fondateurs Walt Disney Personnages clés Ub Iwer … Wikipédia en Français
Laugh-O-Gram Films — Laugh O Gram Laugh O Gram Films Inc Création 23 mai 1922 Disparition … Wikipédia en Français
Laugh-O-Grams — Laugh O Gram Laugh O Gram Films Inc Création 23 mai 1922 Disparition … Wikipédia en Français
laugh — [laf, läf] vi. [ME laughen < OE hleahhan, akin to Ger lachen (OHG hlahhan) < IE base * klēg , to cry out, sound > Gr klangē, L clangor] 1. to make the explosive sounds of the voice, and the characteristic movements of the features and… … English World dictionary
Laugh — Laugh, v. t. 1. To affect or influence by means of laughter or ridicule. [1913 Webster] Will you laugh me asleep, for I am very heavy? Shak. [1913 Webster] I shall laugh myself to death. Shak. [1913 Webster] 2. To express by, or utter with,… … The Collaborative International Dictionary of English
Laugh — (l[aum]f), v. i. [imp. & p. p. {Laughed} (l[aum]ft); p. pr. & vb. n. {Laughing}.] [OE. laughen, laghen, lauhen, AS. hlehhan, hlihhan, hlyhhan, hliehhan; akin to OS. hlahan, D. & G. lachen, OHG. hlahhan, lahhan, lahh[=e]n, Icel. hl[ae]ja,W Dan.… … The Collaborative International Dictionary of English
laugh — ► VERB 1) make the sounds and movements that express lively amusement and sometimes also derision. 2) (laugh at) make fun of; ridicule. 3) (laugh off) dismiss by (something) treating it light heartedly. 4) (be laughing) informal be in a fortunate … English terms dictionary
Laugh Comics Digest — was a publication of Archie Comics that lasted for 200 issues from August, 1974 through April, 2005.cite web | url=http://comicbookdb.com/title.php?ID=12435 | title= Laugh Comics Digest (1974) | publisher=comicbookdb.com | accessdate=2007 12 03]… … Wikipedia
Laugh Now, Cry Later — Studio album by Ice Cube Released June 6, 2006 … Wikipedia
laugh — laugh; laugh·able; laugh·able·ness; laugh·ably; laugh·some; laugh·ter·less; laugh·er; laugh·ter; laugh·ing·ly; … English syllables
laugh someone out of court — see under ↑laugh • • • Main Entry: ↑court laugh someone out of court To prevent someone getting a hearing by ridicule • • • Main Entry: ↑laugh * * * laugh someone/something out of court phrase if you laugh someone or something out of court, you… … Useful english dictionary